شیرین تر از دیدار هر روزت چیزی نمی خواهم
شیرین شیرین باش!
زیباتر از تمام جهانم من زیرا تو! در تمامی من سبز گشته ای!
خیال خواب تو خفته است در خماری چشم!
جهان به مخمل سبز امید می ماند.
من برآنم که خوشترین شب عمر شب تا صبح خواب دیدن توست.
شب،هنوز هم گونه هایم را می خراشد و آرزوهایم را می بلعد! در برابر ز مهریری که می وزد دستار مهربانیهایت را بر پیشانی ام ببند!
از عشق جرعه ای،بی ترس گزمگان دوباره بنوشم!
بی عشق ما بی بال و بی پریم
با عشق لیک،انسان دیگریم
مفهوم برتریم!
آسمان دل من بارانی است خواهد آمد باران و دل باغچه تر خواهد شد. و زمین دیگر بار رنگ گل ها و گیاهان را رنگ زیبایی و شوق رنگ شور و شر و آزادی را حس خواهد کرد و زمین خواهد دید که در این وادی بسیار عقیم در دل این مرداب باز هم فصل بهار چون گل از لای لجن حتی،خواهد رویید.
آه!اما دل من باز هم افسرده است!
نرم و آهسته ببار ای باران!
روز و شب در پی هم و بشوی آنچه پلیدی از اندیشه ی ما ...
آه باران باران!
ابرهای دل من می گریند بدون واهمه یک شب بیا به خانه ی من تمام راه پر است از چراغ چشمانم. مرا ببوس مرا ببوس برای آخرین بار ترا خدا نگه دار که می روم به سوی سرنوشت بهار ما گذشته گذشته ها... با تو خواهم رفت تا غروب هر چه تردید است تا طلوع هر چه خورشید است مگو از خستگی از درد و اندوه تو فرهادی بکن از پشت پا،کوه
می شود ساعت ها در سکوت فقط با تو خلوت کرد و با خیال تو بود
می شود در صدای پرخروش رودخانه صدای زندگی را شنید که خطابت می کند:
ای انسان به هوش باش و گذر عمر را ببین!
می شود در صدای نسیم آوای فرشتگان بهشتی را شنید
می شود به همراه باد رقص ابرها را در آسمان آبی دید
می شود!
اگر تو با من باشی
و....
اگر شانه هایت را به قدر گذاشتن یک دست خالی بگذاری ...
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
